Gelukkig kon ik hiervoor rekenen op de hulp van mijn gastvrouw Tatiana, die in de loop der jaren een nauwe verhouding met haar telefoontoestel opbouwde. De kwieke gepensioneerde schoot haar witte sokken in haar bruinleren sandalen en samen snelden we naar het dichtstbijzijnde postkantoor.
We bleken te boffen. Voor ons stond slechts één wachtende vrouw. Helaas wilde zij ongeveer tweehonderd brieven op de bus doen. Dat was geen sinecure voor de vrouw achter het glas, een blonde lookalike van Mia Doornaert vóór haar Total Makeover. De postbeambte stempelde de brieven stuk per stuk twee maal af. Daarna moest ze alle brieven handmatig in een onzichtbare maar oorverdovend ratelende machine steken.
Tatiana zette haar uilenbril op en af, zuchtte luidop en sprak alle postlui en andere wachtenden meermaals aan. Ondanks haar ergernis voelde ze zich duidelijk in haar sas. Ze gaf me het gevoel dat ze in haar leven wel al langere rijen had verslaan.
Honderdvijftig minuten gaven me ruimschoots te tijd om het schrale kantoor en zijn bezoekers vanop het houten bankje in de hoek te monsteren. Minstens tweehonderd particulieren bezitten een hokje in bovenstaande brievenbuswand. Een lookalike van Frieda Brepoels moest op haar tippen staan om haar vakje op de hoogste rij te kunnen lichten.
(gammele brievenbus met rond hamer-en-sikkellogo)
Een brief verzenden in of naar Rusland duurt naar verluidt meer dan twee weken. Bijgevolg maakt u zich niet ongerust als u in uw postvak nog geen ansichtkaart uit de Russische Federatie aantrof.