Op het militaire eiland Kronstadt had ik het niettemin knap lastig. Winkel-café ‘Beer-Mania’ is uitgerust met acht tapkranen. Daaruit stroomt een uitgekiende selectie van Russische, Belgische, Engelse, Duitse en Tsjechische bieren. De klandizie kan er zich onder meer laven aan Kriek Bellevue en het mij volslagen onbekende Blanche de Bruxelles.
Maar bovenal schenkt de waard Wittekerke, naar het gezellige vissersdorp uit de gelijknamige succesreeks. Geen ordinaire Wittekerke, neen; Wittekerke Rosé, voor de echte fijnproevers!
Een gelamineerde A4 geeft informatie over de fruitige afdronk en de sensuele smaak van dit rasbier uit de Bavikstal. Maar niks over Jos Sneyers of Jean-Paul Derdeyn, terwijl van Wittekerke Rosé zonder hun acteertalent nooit sprake zou zijn geweest.
De Kluis van de Heer staat altijd open!
Dat laatste geldt zelfs letterlijk in dit shoppingcenter. Op de benedenverdieping werd een ijsschaatspiste geïnstalleerd! Kinderen draaien rondjes in de zomer terwijl moeder shopt in de Italiaanse modewinkel. Of beter: de Russische winkel die lukraak een Italiaanse naam koos (bvb. 'Paolo Conte') om de zaak een zuiders keurmerk te verlenen.
In het complex zit ook een lunapark en een bowlingtempel. Mijn Rough Guide signaleert er zelfs een striptent.
Maar face it: ook Wijnegem Shopping Center blijft een filiaal van de hel.
Pas op de foto ontdek ik dat er glas voor de balkons van dit vrolijke gebouw zit. De gevel zelf is volledig in het donkerroze geschilderd. Kleur doet leven!
Nog steeds heerst er veel bouwbedrijvigheid. Deze werf staat vol containers. Niet om cement te bewaren of helmen te hamsteren. Buiten drogen of verluchten matrassen of handdoeken. In de containers slapen goedkope arbeidskrachten uit de voormalige Sovjetrepublieken. Er staan minstens zestig containers twee verdiepingen hoog gestapeld op deze werf. Sommige uit hout, zoals de zelf te knutselen tuinhuisjes of sauna’s uit de Brico.
Achter mij loopt een leuk kanaaltje. Aangezien er geen venster in de linkse container (foto 1) zit, zullen de bouwvakkers weinig van dit vuetje kunnen genieten.
Bed uit, beton in: elke dag kwiek en monter.
We bleken te boffen. Voor ons stond slechts één wachtende vrouw. Helaas wilde zij ongeveer tweehonderd brieven op de bus doen. Dat was geen sinecure voor de vrouw achter het glas, een blonde lookalike van Mia Doornaert vóór haar Total Makeover. De postbeambte stempelde de brieven stuk per stuk twee maal af. Daarna moest ze alle brieven handmatig in een onzichtbare maar oorverdovend ratelende machine steken.
Tatiana zette haar uilenbril op en af, zuchtte luidop en sprak alle postlui en andere wachtenden meermaals aan. Ondanks haar ergernis voelde ze zich duidelijk in haar sas. Ze gaf me het gevoel dat ze in haar leven wel al langere rijen had verslaan.
Toch moeilijk in te beelden dat volgende situatie in een van de collega-Venetiës zou mogelijk zijn. Een sleepbootje manoeuvreert een ketting van vier lange sloepen door de smalle stadskanalen. Ik sta paraat om met volle teugen te genieten van de fabuleuze stuurkunsten van de kapitein. Voor mijn ogen ramt de rechtervoorkant van de eerste sloep keihard de rechtse brugpijler (foto 1).
De donkere smurrie op het dek van de sloep (die enkel slijk en lege bierflesjes verscheept) belandt in de rivier. Door zich af te zetten tegen de kade probeert de jonge matroos het geharrewar nog enigszins in goede banen te leiden (foto 2).
Ecologie is niet aandachtspunt nummer één in Rusland. Alhoewel: hier legt een bord op straat het sorteerprincipe uit. Ernaast kunnen hondenbezitters een plastik zakje nemen voor grote boodschappen.
Voor kleine boodschappen verkrijg je in de supermarkt evenwel geen gratis zakjes. Maar dat hebben goede Russen naar verluidt altijd bij de hand. Een relict uit het sovjettijdperk, voor het geval een schaars goed plots in de winkel belandde.
