Mijn favoriete Berlijnse straat moet de Wilhelmstraße zijn. Er zijn drie Willemstraten in Berlijn, maar de strafste laveert dwars door Mitte.Een naam als een klok, die van de Pruisische koning Friedrich Wilhelm I. 3.490 meter lang, van de Spree in het noorden naar het Landwehrkanal in het zuiden. Door de Wilhelmstraße slenteren is door de geschiedenis zoeven.
Tot 1945 zetelden hier regeringen van divers pluimage. Later kwamen er Oost-Duitse woontorens voor partijfunctionarissen bij. Na de val van de muur doemden ook moderne buildings op. Maar evengoed sieren pittabars en superettes met gesoldeerd wc-papier het straatbeeld.In het gigantische luchtvaartministerie van de nazi's huist vandaag het Ministerie van Financiën.
Iets verder staan nog resten van de Muur op de ondergrondse bunker van Hitler.
Sinds de Britse ambassade haar straatdeel aan weerskanten met ijzeren paaltjes liet afzetten, is de straat geen drukke verkeersader meer. De gekke vormen in de voorgevel moeten symbool staan voor de unieke Britse humor.
Maar de Wilhelmstraße is ook:
werelds, als vertrekhaven voor de voortdurend boven de stad hangende luchtballon van de krant 'Die Welt',
lekker, door de gigantische muurreclame voor ijs van Ben & Jerry's,
avontuurlijk, door de op een luchtverkeerstoren lijkende ambassade van Tsjechië,
zonnig, dankzij jeugdhuis Ikarus,
mobiel, door de garage van 'Trabi Safari', een bedrijf dat Trabanten verhuurt aan toeristen,
literair, door de boekenwinkel 'Lüderitz & Bauer' (opgelet: dit is een muurschildering en niet de echte ingang),
artistiek, door enkele beschilderde gevels,
en paradijselijk, door een fresco over de harmonische DDR-tijd uit de jaren '50. Titel van dit meesterwerk: "Die Bedeutung des Friedens für die kulturelle Entwicklung der Menschheit und die Notwendigkeit des kämpferischen Einsatzes für ihn" [Het belang van vrede voor de culturele ontwikkeling van de mensheid en de noodzaak om zich daar strijdvaardig voor in te zetten].
Chapeau voor de ontwerpers van deze straat!
