Enkel Cuba bleef het Botschaftsviertel trouw en kreeg het gezelschap van enkele ambassades die verhuisden van Bonn naar Berlijn. De nieuwe buren zijn allemaal arm, jong of klein. Daarom verkiezen ze het sjofel-melancholische Botschaftsviertel boven een krap kolenkot rond het sjieke Tiergartenpark.
De ambassades zijn gebouwd in dezelfde vreemde stijl. Genre: sociale strandwoning voor zes gezinnen. Allen bezitten ze witte tralies, een slecht onderhouden tuin, vale gevelkleuren en drie verdiepingen met een balkon in het midden. Enkel de kleur van de glinsterende steentjes rond het balkon en het soort boom in de voortuin verschilt.
Het grootste deel van de wijk, drie huizen en een uitgebreid BMW-wagenpark, behoort Cuba toe. Met de satellietschotel kan de ambassadeur zich objectief door de Cubaanse staatstelevisie laten informeren. Aan de achterkant van de Cubaanse ambassade staat een gele Volkswagen van de Havana Night Company ('cocktail, party en cateringservice'): vertegenwoordiging in de breedste zin van het woord! 
Aan de ambassade van Bosnië-Herzegovina is de witte Bekaertdraad zelfs voor modale sportievelingen weinig afschrikkend.
Een zwarte vrouw, misschien wel de Ghanese ambassadrice herself, sist in mijn richting: "wat heeft dit allemaal te betekenen!?". Ik mompel "mooie wijk, mooie gebouwen" en wandel schichtig weg. Iets verder is de dienstdoende chauffeur druk bezig met zijn diplomatieke limo, herkenbaar aan de O-nummerplaat (en niet CD). De chauffeur dompelt een verfborstel onder in een emmer bruin water om de smalle zijkant van de autodeuren grondig te reinigen (linksonder op de foto).
De Kaapverdische ambassadeur verstopte zijn vlag helaas netjes àchter zijn favoriete boom. Maar voor de rest is het gebouw krak hetzelfde als alle andere.
De ambassade van Eritrea (°1993) heeft een eigen versie van de Berlijnse beer op de kop kunnen tikken.
En ook de Moldavische ambassade volgt trouw alle architekturale regels van het Botschaftsviertel.
Twee diplomatieke villaatjes zijn door gewone families aangekocht en mooi gerenoveerd. Hun vlaggenstok roest wel iets meer dan bij de andere...
En welke winkel huist er onder mijn nieuwe woning? USA Nails, of hoe het leven aangenaam kan zijn.
Vlakbij een voetbalstadion:
Plotseling zwaaide de voordeur open. Een man kwam uitgelaten naar buiten gespurt. Het bleek de verkoper en hij, Holger, nodigde me uit in zijn heiligdom. Holger had me in het vizier gekregen toen ik een foto trok. Dat overkwam hem, of zijn winkel, zelden.
Holger had liever niet dat ik binnen foto's trok. Ik moest maar eens een blik op zijn 
Hier gebeurt dat letterlijk. Een prachtige Vespa straalt klasse uit vanop een vierkanten stalen podium. Koplamp en pinkers lichten tegelijk op. Ik zit op mijn knieën (voor de foto) en staar ademloos naar zoveel gemotoriseerde schoonheid.
Niet veel later bevond ik me terug in de harde en ruwe werkelijkheid. Een donker oerwoud aan kranen en flats degradeert de Fernsehturm, het trotse hoogtepunt van Oost-Berlijn, tot een mineure tandenstoker. De reclameslogan maakt het alleen maar erger. Onder "Curry zonder worst" verschijnt: "Azië vanaf 549 euro". Werk aan de winkel voor de marketinglui.