donderdag 27 mei 2010

Beatrix

Op 25 april 1991 brengt Koningin Beatrix der Nederlanden een officieel staatsbezoek aan Duitsland. Op Schloss Bellevue, het kasteel van de Duitse president in Berlijn, wordt alles in gereedheid gebracht voor haar komst.

De toen onbekende komiek Hape Kerkeling neemt die dag het hele starre protocol in de maling. Hij huurt twee limousines, trekt een koninklijke outfit aan en gaat doodgemoederd, iets vroeger dan de echte koningin, "lekker Mittagessen"...

Zijn roemrijke tocht lult Kerkeling vol in een fantastisch Hollands Duits (zijn vader komt immers uit Nederland). Toll, en weldegelijk echt gebeurd!

zondag 16 mei 2010

Luie lift

Recent had ik een gelegaliseerde Russische vertaling van mijn Belgisch paspoort nodig. De Chinese vrijwilligster die deze klus wou klaren, woonde in een oudbakken DDR-flat. De oude dame bivakkeerde op de zevende van tien verdiepingen.

Ik stapte in de lift op het gelijkvloers, dat zoals in Rusland als eerste verdieping wordt aanzien. Tot mijn verbazing had de lift maar drie andere haltes, op de derde, zesde en negende verdieping.

Typisch DDR-liften, zuchtte mijn vertaalster. Je zal maar verhuizen naar een tussenetage. Geef mij dan maar een lift die vooruit gaat, richting Buffalo's:

zondag 9 mei 2010

Humperdinck

Het metrostation onder de Deutsche Oper eert aan elke wand een groot muzikant. Beethoven, Haydn en consoorten, maar ook ene Engelbert Humperdinck. Trieste geboortenaam of foute artiestennaam?

Het laatste: de Engelsman Arnold George Dorsey pikte zijn artiestennaam van de bekende (in dit metrostation vereerde) Duitse componist "Engelbert Humperdinck", hoewel ze geen familie waren. Engelbert II blijkt een vreemde, bakkebaardige en nog levende kruising van Willy Sommers, Eddy Wally en Johnny Cash.

De "King of Romance" liet mij recent via de Berliner Kurier weten dat hij over bovenmenselijke krachten beschikt. Bij elke derde song op een concert sluit Humperdinck zijn ogen en bewerkstelligt hij een geheime Massenheilung [massa-genezing], zonder dat het publiek het in het snotje heeft. "Altijd bij het derde liedje gebeuren de merkwaardigste dingen. Sommigen worden hysterisch, anderen vallen in zwijm."

Zo'n man zou het Sint-Pietersplein moeiteloos vier maal kunnen vullen.

Stany, de buschauffeur uit het indegloriaanse "Raymond kan het niet aan!", verkoos tijdens zijn busritten trouwens "vollen bak" Humperdinck. Geniet van Spanish Eyes (1969):