Heel zelden voel ik een onweerstaanbare drang om de samba en de lambada spontaan en simultaan te lanceren. Dat overkomt me meerbepaald wanneer ik naar de tramhalte wandel. Onderweg passeer ik dan een zeldzame woning die nog niet gerenoveerd is.De gevel is grauw, de verf afgebladderd en de satellietschotels derdehands. Een stel Brazilianen op de eerste verdieping brengt de voorbijganger echter in exotische sferen. Ze schilderden hun karige balkonnetje zoals hun vlag, posteerden zonnebloemen op het terras en vonden een vlagje dat 's avonds flikkert.
Wég schurftgevoel!
