21u. De verwarming in het vliegtuig valt een vijftal minuten uit, nadat eerder de elektriciteit het al eventjes begeven had. Ik geniet van de eerste Vlaamse weekendkrant in weken.
22u. De sympathieke piloot deelt mee dat de vlucht geannuleerd wordt. Ik zit op een strategische plek en kan daardoor als een van de eersten de eerstvolgende vlucht (06u30) naar Berlijn reserveren. Ik loop met mijn nieuwe vluchtdocument voorbij het lunapark en leg meteen beslag op de enige ligstoel die de luchthaven rijk is (rechtsonder het reclamepaneel op de foto). Een teak tuinmeubel, wat de twee Kempense huisvrouwen ons die ochtend nog zo hadden afgeraden wegens het intensieve onderhoud des winters.
00u. Een vriendelijke veiligheidsman deelt warme dekens uit. Ik aanvaard ze in dank en voel mee met Kosovaarse vluchtelingen. Ik heb spijt dat ik geen kussen of peignoir meegritste in mijn vorige overnachtingsplaats.
05u30. Ik sta rustig op, zie een lange rij, en trek buiten nog een fotootje ter herinnering.
06u. Spurt naar de Service-Desk. Een jongedame stelt kortaf dat ik inderdaad te laat ben en dat ik een nieuwe vlucht zal moeten boeken. Ik schreeuw uit dat ik godverdomme een hele nacht in de hal lag te dutten, en dat het vliegtuig pas binnen een half uur vertrekt. Geen avance. Er blijkt geen andere mogelijkheid dan het boeken van de avondvlucht (19u45 - 90 euro) naar Berlijn.
07u. Ik baalde het voorbije uur als een stekker.
08u. Ik begin de humor van de situatie in te zien en heb vandaag gelukkig niks belangrijks te doen, behalve twee lessen.
10u. Aangezien er geen lockers zijn in de luchthaven, is een wandelingetje in de buurt van het luchthavengebouw onmogelijk.
11u. Ik word gek van het kleine luchthavengebouw. Van de weinige toeristische attrakties in de buurt, spreekt enkel het Bijbels openluchtmuseum me ietwat aan. Ik besluit gewoon te liften naar het dorpje Weeze, vier kilometer hiervandaan. Ik gooi mijn traditionele lifttechniek overboord, en staar - staand tussen de neerdwarrelende sneeuwvlokjes - zo triest mogelijk voor me uit.
11u10. Snel beet. Een vriendelijke Hollandse industrieel neemt me mee in zijn luxueuze Audi Q7. De man heeft een polyesterbedrijf in Polen en vindt mijn studiekeuze erg verstandig. "Nou man, daar ligt de toekomst voor jongeren!"

11u20. Weeze is groter dan verwacht, al valt er geen bal te beleven. Pietje Puk zou perfect aarden in Weeze, waar de jaren zestig nog gekoesterd worden en waar voetbalsupporters het embleem van hun favoriete voetbalploeg op hun garagepoort spuiten.
12u. Ik ontbijt op het dorpsplein bij bakkerij Willems. "Hier schmecken Backwaren noch wie sie schmecken sollen", stelt een certificaat terecht. De klanten in de bakkerij tschüsen allen terug als ik de bakkersvrouw gedag zeg.
12u. Ik ontbijt op het dorpsplein bij bakkerij Willems. "Hier schmecken Backwaren noch wie sie schmecken sollen", stelt een certificaat terecht. De klanten in de bakkerij tschüsen allen terug als ik de bakkersvrouw gedag zeg.
14u. Ik drink een historisch walgelijke warme chocomelk in een cafe dat helemaal de paassfeer uitademt. Ik studeer vlijtig Russische woordjes en gooi de onderste helft van mijn kop tussen de plastieken bloemen.
15u. Bedwelmd door Arabische muziek, blog ik een uurtje in het Turkse internetcafé van Weeze. Inspiratie zàt.
16u. In de lokale PennyMarkt wandel ik tweemaal tergend traag langs alle rekken. Ik koop een potje probiotische yoghurt en een flesje High Speed - Oxygen Power. Ik vraag de Heer om vergiffenis namens alle mensen die regelmatig dit spul drinken. Ik mijmer over het economische succes van een bokaal gemarineerde rolmops op sterk water.
17u30. Een Braziliaanse schone was vanochtend drie minuten te laat voor haar vlucht naar Dublin. We lachen om ons gelijkaardig noodlot en ik geef tips over de beste slaapplek in het gebouw.
18u. Ik wissel mijn vliegbewijs in aan de desk. De onthaaldame vraagt me tien euro omdat ik niet online ingecheckt heb. Ik leg haar briesend uit dat dit praktisch onmogelijk is voor wie zonet 23 uur in een printerloze luchthaven woonde. Ze geeft toe, en ik dank haar voor haar menselijkheid.
19u45. Ik zit voor de tweede maal in het vliegtuig naar Berlijn. Ik ontdek de sterke vrouw in Dana Winner en los het paginagrote kruiswoordraadsel op. Houtsoort, 4 letters: 'TEAK'!
22u. De bus passeerde een trieste wijk met miserabele hoogbouw en een protserig Dorint-Hotel. Tevreden dat ik terug thuis ben. Ik drink een Belgisch flesje 'Bonne Espérance' op de goede afloop.
En dat wil ik ook vertellen: hoe groot ook de tegenslag, uiteindelijk krabbel je weer overeind. Ik ben nu misschien wel gelukkiger dan vroeger.
Okay, dat laatste is een citaat van Dana Winner.
[Update 16 januari 2009: Ryanairs klachtendienst betaalde me zonet 90 euro terug!]