Lindt

Ooit had het exquise Zwitserse chocolademerk Lindt een eigen, eenvoudig winkeltje in Neukölln. Vandaag kan je er naaigaren en tuinkabouters in plaats van pralines en chocolade op de kop tikken. Uit sympathie bleef het - afbladderende - reclamepaneel hangen. Een reep Lindt koop je nu om de hoek in het bijna failliete Karstadt.

Spaß

Bij wijze van waarschuwing is op een met onkruid gevulde gigantische asbak middels badkamervriendelijke blauwe glasmozaïek "Spaß" [plezier] gekerfd. Rechttegenover is het ravotten geblazen in Rutli Spielplatz.

In het topjaar 1982 had ene Markus een superhit te pakken met "Ich will Spaß". Het statische publiek had duidelijk nooit ervaring kunnen opdoen in de decors van De Laatste Show. Maar de groene melodica en de luchtdrum waren toendertijd klaarblijkelijk wel al uitgevonden.

Caravan

Het grenspunt van de drie Berlijnse wijken Kreuzberg, Neukölln en Treptow wordt 'Dreiländereck' [Drielandenhoek] genoemd. Daar ligt een aardig park en is het gezellig slenteren langs de zonnige oevers van het Landwehrkanal.

Ergens verscholen staat een caravan met het bordje 'Ausstellung'. Vier treden hoger tref ik een kleine fototentoonstelling aan. Tot mijn verbazing is de pisgeur afwezig en de setting optimaal.

Packstation

Wanneer ik in mijn Stammkneipe vertoef, ben ik fysiek niet in staat toegezonden postpakketten in ontvangst te nemen. Bij thuiskomst spoed ik mij dan naar Herr Beck aan de overkant of klop ik aan bij het in asielrecht gespecialiseerde advocatenbureau op de eerste verdieping. Telkens keer ik tevreden terug met ronkende titels als "Sturm. 1918." of "Für Vaterland und Ehre!".

Het koeriersbedrijf DHL stuurt mij daarentegen naar de grote postcentrale aan het kanaal. Normaal word ik dan snel bediend door bijdehante dames met gele foulards, die mij in de gauwte een Postbankrekening proberen aan te smeren.

Onlangs propte DHL enkel een geheimzinnige code in mijn bus. Daarmee moest ik me naar hun Packstation begeven. Het leek een scoutsspel maar was bittere ernst.

Ik trad binnen in het helgele spelonk van DHL en hield mijn streepjescode voor het plasmascherm. Wat zou er in mijn kluis liggen: ongedekte cheques of ontluisterende wetenswaardigheden over het Lam Gods?

Een vakje uiterst links knalde open. Ik bukte me en zag... een doodnormaal postpakket!

Ik beende het Packstation uit met een nieuw standaardwerk onder de arm. Het beloofde een grandioze dag te worden.

Berlin Calling

De uitstekende film 'Berlin Calling' is blijkbaar nog steeds niet in de Belgische bioscopen gearriveerd. Dat is jammer, want de Duitse filmoogst belicht heus meer dan alleen nazisme (Der Untergang en duizend varianten), communisme (Goodbye Lenin) of terrorisme (Der Baader Meinhof Komplex).

Berlin Calling beschrijft het leven van de Berlijnse techno-DJ Ickarus. Gehuld in een voetbalshirt en gevuld met de nodige pillen verovert hij de muziekwereld. Maar, wat had u gedacht, Ickarus vliegt te hoog en verbrandt zijn psychische vleugels.

Muziek staat natuurlijk centraal. Wanneer DJ Ickarus in de S-Bahn stapt, registreert hij met zijn Handy [GSM] het typische alarmsignaal dat weerklinkt tussen de oerduitse bede "einsteigen, bitte!" en het dichtklappen van de deuren.

Op dat eenvoudige deuntje borduurt de DJ een paar minuten verder. Een enthousiasteling boetseerde er een powerpointpresentatie rond.

Een ode aan metrostellen, sporen, stations, signalisatie, viaducten, elektriciteitsmasten, bovenleidingen en... Berlijn.

Volksbühne

Aan Rosa-Luxemburg-Platz staat die Volksbühne. Wat een wonderlijk woord.

De voortuin van deze cultuurtempel voor het volk staat momenteel bomvol. Aangezien er binnen verbouwingen zijn, werd buiten een provisioneel amfitheater gebouwd. In deze reusachtige 'Agora' gaan nu voorstellingen in open lucht door. In geval van regen zijn legercapes en warme thee voorzien.

Een buurtbewoner klaagde dat hij het geschreeuw van de actrices "vooral bij emotionele scènes" door zijn gesloten venster kon horen. Als de Agora op zaterdagavond films vertoont, moeten de kijkers voortaan een koptelefoon dragen om de geluidsoverlast voor de buurt in te perken.

Het roestige rad op voetjes is het symbool van de Volksbühne. Op de houten panelen, die de achterkant van de Agora vormen, leest men Who let the dogs out. Die hit van de muzikale eendagsvlieg Baha Men blijkt "een verwijzing naar het cynisme, de antieke filosofische stroming die beroemd is door haar Bissigkeit [bijtgraagte of vitriool]."

De blauwe verkiezingsaffiche komt van die Linke, de extreem-linkse partij met hoofdkantoor rechtover de Volksbühne. Zowel de Duitse communisten als de socialisten gebruiken rood als huiskleur. Daarom is er nu in Berlijn een "rood-rode" regering aan de macht.

Aangezien de socialisten dekselse kapitalistische meelopers zijn geworden, luidt de communistische slogan: rood stemmen!

Kiesadvies

Enkel landbouwers, plattelandsbewoners en kleine zelfstandigen kan ik een Vlaamse stem voor CD&V aanraden. Open VLD is de partij van de jobkorting, die cheques uitdeelt aan de bofkonten die hun niet job niet verloren in plaats van aan de sukkelaars die het geld wél nodig hebben.

Sinds het ontstaan van de Vlaamse Regering zat sp.a onafgebroken aan de macht. Een radicale oppositiekuur zou hen onwezenlijk veel deugd doen, maar dat heeft nog niet elke sociaal-democraat begrepen. Wie op Daniël Termont als zelfverklaarde verdediger van de Gentse belangen stemt, beseft best dat hij een kwibus uit Dendermonde in de plaats krijgt.

Als er één provincie is waar de SLP van Geert Lambert over de kiesdrempel kan wippen, is het wel Oost-Vlaanderen. De sociaal-liberale partij beschikt over een uitstekend programma en dito koplui. Meerbepaald: Guy Haaze [1], liberale vakbondsleider met heerlijk accent, en Mie Van den Kerchove [2], de milieu-experte die in Aalter onverdroten oppositie voert tegen veldmaarschalk De Crem.

Gigantisch is de concurrentie van de andere Oost-Vlaamse lijsttrekkers ook niet. Het zelfverwezenlijkte CV van JJ beperkt zich tot de driedaagse verkoop van frisko's. Freya begint aan haar vierde lijsttrekkerschap in zes jaar. De neoliberale oud-communist Boudewijn Bouckaert en de grijsgroene zeurkous Filip Watteeuw bezorgen mij ook geen waaw-gevoel.

In Europa is het vooral zaak om niet voor de conservatieve EVP-fractie rond CD&V te stemmen. Gezellig met Berlusconi en Sarkozy en onder het charismatische leiderschap van de wereldvreemde Wilfried Martens steunt die EVP vrolijk de statische commissie-Barroso.

Sp.a komt hier met een deftige lijst op de proppen. Twee huidige Europarlementsleden, de dynamische Saïd El Khadraoui [2] en de sociaalbewogen stationsbuurtbewoonster Anne Van Lancker [3] zijn top. Hun voorkeurstemmen kunnen die malle Anciaux bovendien uit zijn eventuele zetel stampen.

Op de meeste Europese lijsten krioelt het van de ministers, ongeïnteresseerde politici uit andere parlementen, BV's en zonen&dochters. Open VLD is daar het extreemste voorbeeld van: slechts 5 van de 23 kandidaten zijn geen celebrities. Stemmen op onbekenden (Pablo Annys! Inan Asliyüce! Clara Reckelbus-da Silva Fraga!) is voor het Europarlement bijgevolg een absolute aanrader.

Dat er Nieuw-Vlamingen zijn die luidop dromen van een "Bayern aan de Noordzee", dat durf ik hier echt aan niemand te vertellen.

Wahl

De Duitsers stemmen op 7 juni enkel voor het Europees Parlement. Veel animo is er niet voor die Wahl [verkiezing]. Duitsland wacht vol spanning op de grote nationale parlementsverkiezingen in september van dit Superwahljahr. De vraag hoe hoog de opkomst zal zijn, houdt de media momenteel meer bezig dan de verkiezingsuitslag zelf.

Een politieke affiche aan het raam hangen is hier not done. Reclame gebeurt voornamelijk via plakkaten rond lantaarnpalen. Langs deze weg deelt de Deutsche Kommunistische Partei ons mee dat zij Marx, Engels en Lenin als Krisenberater [crisisadviseurs] aanstelden.

Die Linke, de bonte verzameling nostalgische Oost-Duitse postcommunisten en malcontente West-Duitse socialisten, houden het kort en bondig bij "Raus aus Afghanistan!" of "Millionäre zur Kasse!" [Millionairs naar de kassa].

Pas sinds vorige week verspreidt de CDU gigantische affiches van Frau Merkel. De SPD voerde een erg negatieve pre-campagne ("Geldhaaien zouden voor de liberalen stemmen!") en onderscheidt zich vooral met een indrukwekkende onlineshop. Een SPD-bruudruuster koop je voor slechts 27,60 euro.

Die Grünen werven voor hun "Green New Deal" met WUMS, wat staat voor Wirtschaft & Umwelt, Menschlich & Sozial [Economie & Milieu, Menselijk & Sociaal]. WUMS lees je in Duitse stripverhalen als er een zwaar voorwerp op de grond valt. Zoiets als PLOF in het Nederlands dus.


Ik stem via volmacht en geef u weldra ongevraagd kiesadvies. Wie geen zin heeft in deze indoctrinatie, negeert dat bericht gerust straal.

Beken rechtsboven ook zelf kleur! Merci.