Mediamuur

Wie informatie zoekt over het vakantieadres van premier Poetin of tips wil hoe die in vlinderslag tegen de stroom van een bergriviertje in weet te zwemmen, kan terecht aan een stalen krantenmuur. Wekelijks wordt de nieuwste editie van een kritische lokale krant aan zo'n muur gepapt. Da's genieten zonder koffie maar met het "Huis van de Sovjets" op de achtergrond.

Affiches voor muziekconcerten hangen aan soortgelijke wanden. Valeri Garkalin en zijn collega’s (linksonder) winnen met vijf snaren voorsprong de prijs voor slechtste photoshop ooit.

Vrolijk Vreemd Verkeer

Vrolijkmakerij over verkeersborden in den vreemde: een klassieker sinds de koehandel met Australische geel-zwarte verkeersborden betreffende het verkeersveilig omgaan met kangoeroes. Ook in Rusland proberen verkeersborden de alomtegenwoordige files in goede banen te leiden.

Hier rennen blinden zomaar de straat over? Zet je zonnebril op je drankneus om de overstekende voetgangers van het zebrapad te kunnen onderscheiden? Conform het minderhedenverdrag beginnen de oversteeklichten te piepen als het groen is voor voetgangers.

Ik verbaasde me er over dat Sint-Petersburg zoveel carwashes telt en dat die industriële douches ook nog eens een eigen verkeersbord verdienen. Bovendien ziet de doorsnee Lada of Volga er niet bijzonder glanzend uit. Het verkeersbord leidt naar een parking. De diagonale strepen moeten parkeerlijnen voorstellen.

Hoe slaagt de doorsnee autobestuurder in om zijn vehikel van de straat op het trottoir te laten springen?

Verboden om trompet te spelen? Niet langer dan vijf minuten op je trompet blazen? De agent achter het hek houdt alles goed in de gaten en staat paraat bij wederrechtelijk gebruik van de claxon. Of dient de trompet als metafoor voor tuning cars met te luide dansmuziek?

Meloennor

Niet enkel bloemenstalletjes, ook groenten- en fruitbarakjes palmen vele straathoeken in. Met liefde zijn de voedingswaren minutieus stuk per stuk op elkaar gestapeld, steunend tegen het raam of liggend op een schuine trapwand.

Daarnaast liggen steevast een hoop watermeloenen in een groene kooi van Faraday. Exotische import uit het zuiden, in de nor gegooid en uitzichtloos door prikkeldraad omzoomd.

Met een petje tegen de zon. Ik wil niet weten hoe verderfelijk de onderste meloenen zich voelen en smaken.

Roltrap

Metro. Zo zou mijn gebald antwoord luiden als men mij in het parochiaal centrum van Desselgem na afloop van een verrijkende lezing van Prof. dr. Filip Dhaese over de Thaise Bostraditie van Ajahn Chah zou vragen naar het meest indrukwekkende aspect van Sint-Petersburg.

Door de stad lopen slechts vijf metrolijnen, maar de stations zijn pareltjes langs binnen- en buitenkant. Door de vele rivieren, kanaaltjes en zompige ondergrond heeft Sint-Petersburg bovendien het diepste metronet ter wereld. Na aankoop van een goedkoop geperforeerd muntje neem je de roltrap naar beneden. Klokvast honderdvijfendertig eindeloze seconden. Mensen lezen, zitten, kussen, muziek beluisteren en, vooral, zwijgen.

Onderaan de drie parallelle roltrappen zit steevast een vrouw die kans maakt op de Prijs Aurore Dobbelaere Voor De Minst Benijdenswaardige Job Ter Wereld. Naar mijn inzichten bestaat haar taak uit het beheersen van het roltrapverkeer, want niet alle roltrappen worden altijd opengesteld. Daarom moet zij voortdurend vanuit haar claustrofobische cabine naar de voorbijglijdende roltrappen staren.

Gelukkig kan de roltrapcoördinatrice bij het uitvoering van haar loodzware taken gebruik maken van een oude zwarte telefoon. Deze maakt een vlotte communicatie mogelijk met haar evenknie aan de andere kant van de roltrappen (die uiteraard ook in aanmerking komt voor de Prijs Aurore Dobbelaere).

Op het perron tellen de klokken niet af maar op. Reizigers moeten dus zelf inschatten hoeveel tijd er tussen twee metro’s zit. In de spits hoef je maar een dikke minuut in de tunnel te staren. Dan komen de blauwe stellen aangedenderd en wanneer “Opgelet” weerklinkt, knallen de dubbele deuren - er zijn immers ook deuren aan de kant van het perron - dicht met een daverend geluid.

Pas sinds eind augustus is het niet langer strafbaar om foto’s te trekken in de metro. Vroeger kon je voor het fotograferen in deze “strategische locaties” een boete oplopen van, sidder en beef, honderd roebel (2,5 euro).

Duivels

Dick Advocaat was tot voor enkele weken coach van de lokale voetbalvereniging Zenit Sint-Petersburg. Het bestuur ontsloeg ‘de kleine generaal’ vroegtijdig wegens tegenvallende resultaten, wat hem van de weeromstuit de ideale bondscoach van ons land maakt.

Dick had beter elf blikjes Red Devil in zijn valies gestoken en uitgedeeld tijdens het afspelen van de Brabançonne. Deze Russische mix van alcohol en energiedrank zou Onze Jongens naar voren stuwen en de Armeense netten geheid doen trillen.

Samson

306 lentes, Sint-Petersburg is op de keper beschouwd een jong veulen. De stad is dan ook redelijk uniform: veel barok, weinig modern.

Iets buiten het centrum komen toch enkele glazen dozen piepen. Zodat de sympathieke kathedraal van Sint-Samson zich zomers kan weerspiegelen in de ramen aan de overkant.

Bloembeton

Enkele jaren geleden lanceerde Vedett zich op de Belgische biermarkt door een vernieuwde marketingstunt. Het biermerk beplakte betonmalende vrachtwagens met reclame.

Sint-Petersburgers zijn dol op bloemen. Te koop op elke hoek van elke straat, maar enkel in oneven aantallen (het omgekeerde zou ongeluk brengen). Op 1 september is het de gewoonte om het lerarenkorps met een bloempje te verrassen.

Alle manieren zijn goed om de romantische Russische ziel te botvieren. Dus ook door op- en afrijdende vrachtwagens te verbloemen.

Piter

Sint-Petersburg telt officieel vijf miljoen inwoners. Wegens de vele ongeregistreerden en illegalen schep je er best een paar miljoen bij. In de loop der jaren onderging Sint-Petersburg verschillende naamwijzigingen, die de geschiedenis van de stad puntgaaf illustreren.

{‘De bronzen ruiter’ ter ere van Peter de Grote}

In 1703 werd Sint-Petersburg gesticht (in het Russisch zonder tussen-s). De naam verwees niet naar haar stichter, tsaar Peter I ofte Peter de Grote. Sint-Petersburg eerde de apostel Petrus, die samen met zijn confrater Paulus een kathedraaltje kreeg in het eerste centrum van de stad. In 1713 kroonde Peter de Grote Sint-Petersburg tot hoofdstad, een status die behouden bleef tot 1917.

{Felix Dzerzjinski, oprichter van de geheime dienst Tsjeka in 1917}

Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog klonk die met de tsaren verbonden naam een beetje te Duits. In 1914 werd de stad daarom tot Petrograd gebombardeerd. Petrograd werd het epicentrum van de revolutie. Hier ontwaakten de bourgeois eensklaps in een boeren- en arbeidersparadijs.

{Glasraam ter ere van Vladimir Lenin}

Daarvoor moest kameraad Lenin passend gefêteerd worden. Vanaf 1924 woonden de sovjets in Leningrad. In september 1991, het wereldorkest was zopas van de bühne gedonderd, organiseerde men een referendum over de naam van de stad. Op het centrale plein voor de Hermitage discussieerden burgers druk met elkaar. Het kamp dat ijverde voor Sint-Petersburg won het pleit nipt van de Leningraders. Het post-communistische tijdperk kon een aanvang nemen.

{Ode van de poëet Alexander Poesjkin aan Sint-Petersburg, ingehuldigd ter ere van de 300ste verjaardag van de stad in 2003. In de achtergrond: de Sint-Isaac kathedraal.}

Toch duikt de oude naam nog op, bijvoorbeeld in de code van de luchthaven (LED) en in de naam van de regio rond Sint-Petersburg (‘Leningrad Oblast’). En in de volksmond blijft het: Piter.