Het beeld is iets mooier aan de overzijde. In de achtergrond verschijnt Haus Huth. Dit wijnhuis overleefde als enige in de buurt alle twintigste-eeuwse geweld. Na de bouw van de Muur stond het moederziel alleen in West-Berlijn, vlakbij die Muur. 'Het laatste huis aan Potsdamer Platz' stond symbool voor de verwoesting en opdeling van de stad.
Voor de winterstop voetbalde Hertha Berlijn in de Champions League tegen de Turkse grootmacht Galatasaray. In het indrukwekkende Olympiastadion supporterden de meeste toeschouwers voor de bezoekers. De Anatolen wonnen uiteindelijk ook met 0-1.
Het spel ging op en neer, maar verliep al bij al klassiek. Er werd paarsgewijs gebruld van Fe-ner Fe-ner, Al-ba Al-ba en De-fence De-fence. En in de pauzes warmden trotse cheerleaders het publiek op.
Alba trok trouwens aan het langste eind: 72-63. Afspraak in Berlijn, voor de finale!
... und was wird aus Ihren guten Vorsätzen [voornemens] für das neue Jahr?
Een uniek schouwspel maakt voorbijgangers en inzittenden van voorbijzoevende trams bevattelijk duidelijk dat 2009 hét ideale jaar is om hun rookverslaving op een staatsbegrafenis te vergasten.
In het uitstalraam liggen opvulbare sigarettenhulzen en een sliert uitgeblazen serpentines. De as van de bijgevoegde dansende plastieken publiciteitskankerstok licht af en toe rood op. Op drie lange ijzerdraden werden tientallen - onder de beste klanten verzamelde - lege sigarettenpakjes geprikt.
Al loopt de roker nog zo snel, deze apotheker achterhaalt hem wel!
Wat verderop op de wei doemde een licht absurde sculptuur op van een jongeman die ligt te zonnebaden in de sneeuw. Dit bronzen kunstwerk bleek 'Lesender Knabe' van de Berlijnse beeldhouwer Goettsche te zijn. Het was me niet opgevallen, maar de knaap leest inderdaad een boek of strip in het roste gras.
's Zomers bladert het ongetwijfeld aangenamer op deze Plage Tatoeage.
In 1970 richtten de radicaalste achterblijvers uit mei '68 de Rote Armee Fraktion (RAF) op. De RAF is ook bekend als de "Baader-Meinhofgruppe", vernoemd naar zijn bekendste aanvoerders: de ontvlambare Andreas Baader en de journaliste Ulrike Meinhof. De extreemlinkse beweging pleegde vele terroristische aanslagen in West-Duitsland. Hun voornaamste doelwitten waren gebouwen en toplui die het verderfelijke kapitalisme en bloeddorstige imperialisme veruitwendigden. De groepering mag uiteindelijk 34 moorden inlijsten, naast de ettelijke bankovervallen, bomaanslagen en een vliegtuigkaping die ze pleegden.
De film toont de vrolijke opgang van een bende origineel-geschifte alternatievelingen, hun gloriejaren en hun onvermijdelijke neergang. In juni 1972 werden de meeste oorspronkelijke RAF'ers opgepakt. Een hoop zelfverklaarde opvolgers zette hun twijfelachtige missie verder, al werden ze door de founding fathers als onbekende watjes bestempeld.
In Duitsland bestond grote discussie over de film. De film is immers grotendeels uit het standpunt van de daders gedraaid, zodat je er enigszins sympathie voor zou durven opbrengen. De weduwe van een vermoorde zakenman trok zelfs naar de rechtbank.
Lebecks meest legendarische foto heet officieel "Junger Kongolese stiehlt König Baudouin von Belgien den Degen". Hij nam de bewuste foto op het onafhankelijkheidsfeest van Kongo in 1960. Onze dierbare koning Boudewijn liet zich toen wuivend in een maagdelijk wit pak door de Kongolese hoofdstad Leopoldville (nu Kinshasa) rijden. Op een bepaald moment snelde een zwarte man in kostuum naar Boudewijns slee, trok diens (blanke) sabel uit zijn schede en sprintte er vliegensvlug mee weg.
Lebeck was de enige fotograaf die zich niet vóór de auto posteerde. Had de Duitser toen niet achter de blinkende praalslee en de gemotoriseerde agent (met helm én duikbril) gestaan, dan hadden we van dit onvoorstelbare spektakel nooit iets geweten of gezien.
